Analiza zależności dwóch pokrewnych programów do pracy i symulacji procesu robotów mobilnych Virtual Factory i Autonomy at Work. Uspójnienie procesu wraz z wytycznymi do ekranów i mechaniki działania. Wskazanie ekranów jednakowych i elementów referencyjnych do budowy ekranów specyficzny. Cel nadrzędny – propozycja modułów o spójnych walorach funkcjonalnych dla dalszego rozwoju i ekspansji marki.
Warszawa
Agnieszka Kucharska
Grudzień 2020
Virtual Factory to oprogramowanie do symulacji procesu pracy robotów mobilnych w fabryce na podstawie wytycznych klienta. Symulacje mają na celu odwzorowanie procesu pracy robotów w środowisku fabryki w określonym odcinku czasowym. Narzędzie jest używane w procesie sprzedaży produktów firmy. Docelowo planowany jest w nim również katalog produktów i cennik usług.
Oprogramowanie Autonomy at Work służy do obsługi procesu pracy robotów mobilnych w fabryce, na podstawie środowiska rzeczywistego. Oprogramowanie dołączane jest przy zakupie robotów mobilnych, służy do ustawienia procesu oraz nadzoru pracy wraz z wdrażaniem nowych funkcjonalności w środowisku klienta. W ramach Autonomy at Work ważnym elementem jest również administracja procesów i obsługa posprzedażowa sytuacji awaryjnych.
Virtual Factory to oprogramowanie do symulacji pracy robotów mobilnych w fabryce, tworzone na podstawie wytycznych klienta. Umożliwia odwzorowanie procesów w określonym czasie i środowisku produkcyjnym. Narzędzie wspiera sprzedaż produktów firmy, a docelowo będzie zawierać katalog usług i cennik.
Autonomy at Work to oprogramowanie do zarządzania pracą robotów mobilnych w fabryce, oparte na rzeczywistym środowisku klienta. Dołączane przy zakupie robotów, umożliwia konfigurację, nadzór oraz wdrażanie nowych funkcji. Obejmuje także administrację procesów i wsparcie w sytuacjach awaryjnych.
Analiza procesów polegała na ustawianiu podobnych zadań w obydwu programach, znalezienie wspólnych cech pracy systemów, uspójnienie i uproszczenie user flow z uwzględnieniem użytkowników o różnym stopniu wiedzy od podstawowej do eksperckiej. W obydwu programach odnaleziono niespójności w ustawieniu procesu, brak czytelnego menu, czy ścieżki kroków użytkownika. Główne prace skupiono wokół szybkiego dostępu do najważniejszych informacji, uspójnienia architektury informacji i nazewnictwa.
Badania klikalnych makiet nowej wersji Virtual Factory, przeprowadzono z użytkownikami systemu (6 osób).
Podczas badań zwrócono uwagę na przejrzystość architektury, łatwość poruszania się po poszczególnych krokach symulacji. Jasne pogrupowanie plików z podziałem na klientów, datę otwarcie pliku, czy blokadę ostatecznych symulacji do edycji. Zaistniała potrzeba dodawania notatek przy współdzieleniu plików symulacji oraz widoku pełnoekranowego symulacji.
Analiza procesów polegała na porównaniu zadań w obu programach, znalezieniu wspólnych elementów i uproszczeniu user flow dla użytkowników o różnym poziomie wiedzy. Zidentyfikowano niespójności w strukturze, brak czytelnego menu i jasnej ścieżki użytkownika. Prace skoncentrowano na szybkim dostępie do kluczowych informacji oraz uporządkowaniu architektury i nazewnictwa.
Przeprowadzono testy klikalnych makiet nowej wersji Virtual Factory z użytkownikami. Doceniono przejrzystą architekturę i intuicyjne kroki symulacji. Użytkownicy zwrócili uwagę na potrzebę lepszego grupowania plików (klient, data, status) oraz dodania notatek przy współdzieleniu i trybu pełnoekranowego dla symulacji.
Architektura menu – jasne czytelne menu główne.
Nawigacja strony – breadcrumb.
Strona zbiorcza – pogrupowanie plików w katalogi klientów firmy
More – szybki dostęp do najważniejszych elementów edycji plików
Elementy edycji – w celu zachowania czystości flow elementy te zostały przedstawione na modalach.
Architektura menu – menu symulacji z rozdzieleniem części procesowej od raportów
Menu boczne – wyraźny podział na podkategorie konfiguracji
Nowa symulacja – wyraźny button nowego procesu.
Pasek narzędzi symulacji – wszystkie elementy do konfiguracji w jednym miejscu
Play – widoczny panel pojawiające się w końcowym etapie ustawienia symulacji
Pasek dolny strony – ścieżka historii symulacji – kroki procesu
Menu główne – prosta i czytelna architektura.
Breadcrumbs – ułatwiona nawigacja między podstronami.
Strona zbiorcza – pliki uporządkowane według klientów.
Sekcja „More” – szybki dostęp do kluczowych opcji edycji.
Edycja w modalach – klarowny flow dzięki wyodrębnieniu elementów edycji.
Menu główne – czytelny podział na procesy i raporty.
Menu boczne – logiczne grupowanie ustawień.
Nowa symulacja – wyróżniony przycisk startu procesu.
Pasek narzędzi – wszystkie opcje konfiguracji w jednym miejscu.
Panel „Play” – intuicyjny, widoczny na końcu ustawień.
Dolny pasek – ścieżka kroków symulacji.